Πάντα έβρισκα ότι οι βόρειες χώρες έχουν μια απόκοσμη μαγική γοητεία κι αυτό με κάνει να θέλω να μεταναστεύσω σε μια απ' αυτές. Όχι ότι έχω ταξιδέψει ποτέ εκεί και μου άρεσε το περιβάλλον ή ο τρόπος ζωής, περισσότερο στο μυαλό μου τις έχω πλάσει ως αψεγάδιαστα πρότυπα κοινωνίας όπου ακόμα και όταν περπατάς στο πεζοδρόμιο βιώνεις το αστικό άρωμα και την καθημερινή μελαγχολία ως μια ανεξήγητη αίσθηση πληρότητας. Όλα αυτά πιθανότητα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα αλλά ακούγοντας πριν από λίγο το Copenhagen Dreams του Johann Johannsson, μια ονειρική ορχηστρική τελειότητα, ξαφνικά ένιωσα όλα αυτά που περιγράφω παραπάνω.
