Πορτραίτο ανθρώπινου όντος

Αυτό που με κάνει να περηφανεύομαι περισσότερο είναι το στόμα μου. Δεν είναι αλήθεια πως είναι ορθάνοιχτο, από τη μια ως την άλλη άκρη, επειδή ουρλιάζω συνέχεια από απελπισία. Το έχω έτσι για να δείχνω τα άσπρα και κοφτερά μου δόντια. Υπάρχει άνθρωπος που να μην τα ζηλεύει; Μόνο ένα δυο μου λείπουν, Τα υπόλοιπα διατηρούνται γερά και σαρκοφάγα. Αν χρειαστεί μασάνε και πέτρες. Αλλά προτιμούν να τρέφονται με στήθια και οπίσθια μοσχαρίσια, να βυθίζονται σε στηθάκια και μπουτάκια κότας και κοτόπουλου, ή σε τρυφερά λαιμάκια πουλιών. Η κρεοφαγία είναι αποκλειστικό προνόμιο των θεών.

Δεν είμαι δυστυχισμένος, ούτε θέλω να με λυπούνται. Είμαι αυτό που είμαι κι αυτό μου είναι αρκετό. Όταν ξέρω πως άλλοι βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση, αυτό είναι, βέβαια, μεγάλη παρηγοριά. Μπορεί να υπάρχει Θεός, αλλά αυτό, εδώ που φτάσαμε στην ιστορία, με όλα όσα μας έχουν συμβεί, έχει άραγε καμία σημασία; Πως ο κόσμος ίσως μπορούσε να είναι καλύτερος; Ναι, ίσως, αλλά γιατί να το αναρωτιόμαστε; Έχω επιζήσει και, παρά τα φαινόμενα, είμαι κι εγώ μέλος της ανθρώπινης ράτσας.

Κοίταξε με καλά, αγάπη μου. Αναγνώρισε με, αναγνώρισε τον εαυτό σου.

Το απόσπασμα είναι από το Κεφάλαιο 9-Πορτραίτο ανθρώπινου όντος του Μητριάς Εγκώμιο του Μάριο Βάργκας Λιόσα.

Ο πίνακας, Κεφάλι I είναι του Φράνσις Μπέηκον.